ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
“Το μυθιστόρημα αμφισβήτησης και η ρήξη του λογοτεχνικού ιστού”, Δωρικός 1999
1. Για να έχουμε ένα συνεκτικό εξηγητικό σύστημα του δικτύου των περίπλοκων σχέσεων μέσα στο ελληνικό λογοτεχνικό πεδίο, χρησιμοποιούμε τον παραλληλισμό ανάμεσα στο παιγνίδι και την καθημερινή ζωή, παραλληλισμό, που έχει εισαχθεί από τη διαδραστική σχολή.
Οταν το παιγνίδι είναι πλήρους πληροφορίας ή με μηδενικό αποτέλεσμα, η κατάσταση δεν προκαλεί προβλήματα για τους πρωταγωνιστές, όπως συμβαίνει με το παιγνίδι του σκακιού. Αντίθετα στα παιγνίδια ατελούς πληροφορίας, όπως το μπριτζ, δεν είναι δυνατό ο πρωταγωνιστής να προβλέψει όλες τις δυνατότητες των συμπαιχτών του. Τότε, συμβαίνει αυτό που είναι ουσιώδες για τη μελέτη μας, δηλαδή το γεγονός ότι σύμφωνα με τη μαθηματική επιστήμη, οι τρόποι ορισμού της καθημερινής ζωής ποικίλλουν, γιατί δεν υπάρχει θέση ιδανική, απ’όπου θα ήταν δυνατό να διαθέσει κανείς όλη την αναγκαία πληροφορία, γιατί κάθε θέση είναι μοναδική στο ότι δίνει πρόσβαση σε ένα περιορισμένο πεδίο πληροφοριών. Ετσι, η έννοια του παιγνιδιού επιτρέπει να καταλάβουμε ποιος τύπος λογικότητας διέπουσας τα μνημονευόμενα έργα, οδηγεί στην ιδέα ότι η κοινωνική πραγματικότητα δεν ορίζεται από τα έξω, αλλά είναι υπόθεση εκτίμησης από την πλευρά των ατόμων και των ομάδων. Read the rest of this entry »
POUR UNE SOCIOCRITIQUE DU ROMAN CONTESTATAIRE GREC
Pourquoi étudier dix textes et les classer en deux pha-ses:
A phase 1971-1982 et B phase 1983-1990
Nous avons choisi dix textes qui présent entre eux de dif-férences de forme et de contenu ,parce que notre premier souci est d'éviter le réductionnisme et la prise de parti.Toutes les différences et tous les défauts éventuels des études sur la lit-térature sont dus à la prise de parti ou à l'inertie doctri-nale.Je crois que même celui ,qui défend une cause en étudiant n'importe quel secteur des sciences humaines,devrait choisir son point de départ sans présupposés.Si la cause qu'il défend est vraie,il n'est pas besoin d'opérer un choix partiel à la manière de l'historisme nationaliste comme l'avait fait l' Allemand Heinrich von Treitschke et le Grec K.Paparigopoulos. Chacun de ces textes propose sa propre image du champ social.
Read the rest of this entry »